Η Καλλιτεχνική Δημιουργία Του Γαβριήλ Ανδρονικίδη

Στην περίπτωση του Ανδρονικίδη, η τέχνη είναι μέσα στο αίμα του. Η ζωγραφική, η αγιογραφία και η γλυπτική τον κερδίζουν. Παίρνει μαθήματα από το ζωγράφο και αγιογράφο Κώστα Τσιλσαβίδη. Η ζωγραφική του Ανδρονικίδη περιλαμβάνει τοπιογραφίες, προσωπογραφίες, αγιογραφίες και διακοσμήσεις. Ο ίδιος ασκεί κάποτε και μια ιδιότυπη τεχνική που παραπέμπει στο ψηφιδωτό. Από το 1986 στρέφεται μόνος του στη γλυπτική. Χρησιμοποιεί μάλιστα ένα υλικό που πολύ λίγοι το μεταχειρίζονται, το σιδηρόστοκο, τον οποίον κατεργάζεται με αυτοσχέδια εργαλεία. Οι παιδικές μνήμες από το μάστορα παππού ζωντανεύουν και καταπιάνεται με τη γλυπτική σε ξύλο. Πρώτη ύλη του Ανδρονικίδη σε τούτα τα γλυπτά του, το ξύλο της ελιάς, σκληρό και ατίθασο. Η συνάφεια του άλλωστε με τις μηχανές και τα εξαρτήματα τους στο Μηχανολογικό του Δήμου Θεσσαλονίκης τον κάνει να προσέξει στις κατασκευές του τα άχρηστα υπολείμματα υλικών (γρανάζια, αμορτισέρ, υλικά ασφάλτου κ.α.) και να τα αναγάγει σε τέχνη. Γίνεται, με αυτά, ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες της "τέχνης των σκουπιδιών" ("trash art") στη Θεσσαλονίκη, εφαρμόζοντας μια προσωπική επιτυχημένη συσσώρευση ("assemblage") άχρηστων, σε πρώτη ματιά, αντικειμένων.

Η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από την καθαρότητα του βλέμματος και την έμφαση στα τονισμένα χρώματα. Η γλυπτική του σε ξύλο και μέταλλο κινείται στην κατεύθυνση του εξπρεσιονισμού και του κονστρουκτιβισμού, με σαφή τα ίχνη του μανιερισμού στην έρευνα της φόρμας: η κίνηση, η περιστροφή και το φινίρισμα του ξύλου δείχνει την ανάγκη του καλλιτέχνη μας να εξαντλήσει τις δυνατότητες του υλικού του, ενώ η ευρηματικότητα, η επινοητικότητα και η φαντασία του στους συσχετισμούς των μεταλλικών στοιχείων εκπλήσσει. Ο Ανδρονικίδης συντάσσεται λοιπόν επάξια με τους ευάριθμους Έλληνες γλύπτες που αφοσιώθηκαν στη γλυπτική του ξύλου και την υπηρέτησαν πιστά, όπως o Κυριάκος Καμπαδάκης (γ. 1938), ο Νίκος Λογοθέτης (γ. 1933) κ.α.

Χωρίς να εγκαταλείπει την παραστατικότητα, τον ελκύει η αφαιρετική απόδοση των μορφών του. Και τα αποτελέσματα της καλλιτεχνικής δημιουργίας του - οι πίνακες, οι κατασκευές, τα σύνολα του - δικαιώνουν τις προσπάθειες του, εγγράφοντας προσδόκιμες υποθήκες για το μέλλον.

Δημήτρης Παυλόπουλος

Ιστορικός της Τέχνης - Δρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Επιστροφή στις Eκθέσεις